Ποιοι ασθενέις μπορούν να ωφεληθούν από την τοποθέτηση του γαστρικού δακτυλίου;  

​

Οι ασθενείς που είναι υποψήφιοι για τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου είναι εκείνοι οι οποίοι παρούσιάζουν παθολογικά προβλήματα τα οποία σχετίζονται με το υπερβολικό σωματικό βάρος ( νοσογόνος παχυσαρκία ).

​

•    Υπέρταση

​

•    Σακχαρώδης διαβήτης

​

•    Δυσλιπιδαιμία ( αυξημένη χοληστερόλη , τριγλυκερίδια κλπ )

​

•    Εκφυλιστικές αρθροπάθειες

​

•    Σύνδρομο άπνοιας ύπνου

​

•    Αναπνευστικές παθήσεις ( άσθμα , χρόνια βρογχίτις , πνευμονικό εμφύσημα)

​

Ο αισθητικός παράγοντας αποτελεί ένα ισχυρότατο κίνητρο για την επιλογή αυτής της επέμβασης αν και θα πρέπει να τονίζεται στους ασθενείς η τεράστια σημασία που θα έχει η απώλεια βάρους στην βελτίωση της υγείας τους.

​

Δεν επιζητούμε λοιπόν μόνο ένα όμορφο και αρμονικό σώμα , αλλά και ένα υγιές και απαλλαγμένο από ασθένειες οργανισμό.

​

Πώς γίνεται η τοποθέτηση του γαστρικού δακτυλίου;

​

Η τοποθέτηση του γαστρικού δακτυλίου γίνεται λαπαροσκοπικά με 3 ή 4 μικρές τομές στο κοιλιακό τοίχωμα διαμέτρου 0,5 έως 1 εκατοστό.

​

Ο δακτύλιος τοποθετείται γύρω από το ανώτερο τμήμα του στομάχου και δημιουργεί ένα γαστρικό διαμέρισμα χωρητικότητας 15-20 κ.εκ. και στερεώνεται εκεί με ειδικές λαπαροσκοπικές ραφές.

​

Από εκεί συνδέεται με έναν λεπτό καθετήρα σιλικόνης με ένα port ακριβώς κάτω από το δέρμα δια του οποίου γίνεται έγχυση φυσιολογικού ορού για να φουσκώσει το δακτυλιοειδές μπαλόνι του δακτυλίου και να στενέψει το άνοιγμα του στομάχου.

​

Η ίδια διαδικασία μπορεί να γίνει και ανάποδα όσες φορές θέλουμε , δηλαδή μπορούμε να ξεφουσκώσουμε το μπαλόνι και να ανοίξουμε το εύρος διόδου της τροφής.

​

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της λαπαροσκοπικής τοποθέτησης γαστρικού δακτυλίου;  

​

Η λαπαροσκοπική μέθοδος προσφέρει όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις , δηλαδή

​

•    Μειωμένο χρόνο επέμβασης , καθώς ο χειρουργός εξοικονομεί τον χρόνο διάνοιξης και συρραφής μιας μεγάλης κοιλιακής τομής

​

•    Μειωμένη , σχεδόν μηδενική , εμφάνιση μετεγχειρητικών επιπλοκών από το τραύμα ( διαπυήσεις , κήλες , διασπάσεις τραύματος , δύσμορφες ουλές κλπ ) καθώς ουσιαστικά δεν υπάρχει τραύμα

​

•    Σύντομη επάνοδος του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες και στην εργασία του

​

•    Μικρό χρόνο νοσηλείας

​

•    Ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο , καθώς ο πόνος εξαρτάται αποκλειστικά από το μέγεθος της τομής

​

•    Εύκολη αναπροσαρμογή του εύρους του δακτυλίου για την μακροχρόνια επίτευξη σταθερού χαμηλού σωματικού βάρους

​

•    Εύκολη ρύθμιση στην περίοδο της εγκυμοσύνης για να διευκολυνθούν οι αυξημένες διατροφικές ανάγκες

​

Είναι μια μέθοδος ασφαλής, καθώς δεν γίνεται εσωτερικά καμία τομή , συρραφή ή αναστόμωση στο στομάχι.

​

Τα βασικά μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι

​

•    Αφήνεται ξένο σώμα στον οργανισμό

​

•    Χρειάζεται συμμόρφωση του ασθενούς προς ορισμένες διατροφικές συνήθειες

​

Τέλος σαν μέθοδος αριθμεί παγκοσμίως 300,000 περιστατικά , με αποτέλεσμα να έχει τεκμηριωθεί και στατιστικά η ασφάλειά της και να κερδίζει διαρκώς έδαφος στην συνείδηση των βαριατρικών χειρουργών και των ασθενών.

​